Tihomir Čuljak
Zidovi se tradicionalno grade od različitih materijala. Da bi bili čvrsti elementi od kojih se grade moraju biti čvrsto povezani. Da bi bili otporni na vatru moraju biti napravljeni od materijala koji ne gore. Stare kuće su često građeni od zemlje koje su bile dobar toplinski izolator ali je problem što su osjetljive na vlagu. Taj problem je riješen gradnjom od kamenih blokova ili od pečene cigle. Zadnjih stotinjak godina zidovi se često grade od armiranog betona koji daje i čvrstinu i trajnost. Osnovni problem tih modernih materijala je cijena.
Problem cijene je moguće smanjiti na način da se stranice zidova načine od čvrstog materijala poput fiber betona koji u sebi ima tanka staklena vlakna koji im daje čvrstinu, a da se unutrašnjost zidova napravi od priručnih materijala poput zemlje, pijeska, kamenja, šljunka, slame ili raznih otpadaka. Ovakvi zidovi bi imali dva industrijski napravljena elementa prikazanih na gornjoj slici; vanjskih stranica (1) i spojnih elemenata (2) koji bi spajali vanjske elemente (1) na određenoj udaljenosti horizontalno i vertikalno.
Vanjski elementi() bi se slagali jedan na drugi, a bili bi međusobno povezani spojnim elementima(2) na međusobnoj udaljenosti koja je određena dimenzijama tih spojnih elemenata(2). Spojnim elementima(2) dužine desetak cm mogli bi se praviti tanki zidovi. Spojnim elementima(2) dužine 30 cm mogli bi se praviti vanjski i unutrašnji nosivi zidovi, a spojnim elementima(1) dužine metar ili više mogli bi se dobiti debeli zidovi koji bi bili dobar toplinski i zvučni izolatori, a također bi bili otporni na udare raznih projektila poput puščanog streljiva ili udara granata.
Oba elementa bi mogli biti napravljeni od fiber betona, a spojni elementi(2) bi alternativno mogli biti napravljeni i od komunalnog otpada u kojem ima najmanje 20 posto plastike. Naime komunalni otpad u kojem ima najmanje 20 posto plastike samljeven na sitne frakcije se zagrijavanjem može pretvoriti u vrlo čvrst materijal. Kod 200 stupnjeva celzijusa ovakav materija potpuno dehidrira, a plastične čestice se otope. Ta otopljena plastika popuni pore u dehidriranim biološkim djelovima otpada te ga tako pretvara u inertan materijal koji se pod pritiskom može oblikovati u elemente određenog oblika koji se zadržava hlađenjem. Takvi ohlađeni elementi imaju tvrdoću betona, a sila na vlak je puno veća nego kod betona. Time bi se i problem otpadnog materijala mogao riješiti pretvaranjem u građevinski materijal.
Nakon što se zidovi naprave prazan prostor unutar njih bi se mogao popuniti besplatnim materijalom iz okoline, čime bi se cijena čitavog objekta mogla znatno smanjit. Ovakvi zidovi bi se mogli koristiti za izradu kuća i zgrada, za izradu čvrstih debelih ograda po kojima bi se ljudi mogli kretati, ili za izradu zaštitnih zidova oko cesta kao bukobrani ili zaštita od probijanja ograde.
Oznake
Izdvojeni tekstovi
